این مکمل از ۸۸٪ کراتین خالص به همراه ۱۲٪ آب تشکیل می شود. محصولات
اولیه کراتین با ذرات بزرگ و دیر هضم پر شده بودند. مکمل های پیشین اغلب
باعث ایجاد حساسیت در روده می شوند. اما اغلب کراتین های جدید به صورت پودر
تولید می شوند و ۲۰ بار کوچکتر هستند. کراتین های جدید غالباً عوارض جانبی
را که کراتین های پیشین بر روده داشتند، ندارند.
کراتین اتیل استر:
کراتین اتیل استر که مخفف آن CEE است. نوع جدید کراتین است اما با این وجود
بسیار شهرت یافته است. این نوع کراتین در شهرت در مقام دوم است نسبت به
کراتین مونو هیدرات. دانشمندان برای سهولت عبور کراتین از غشای سلولی یک
استر را به آن وصل کرده اند.
انواع دیگر کراتین
کراتین آناهیدروس: این نوع کراتین همان کراتین مونو هیدرات است بدون
ذرات آب. در مقایسه با کراتین مونو هایدریت، این کراتین درهر وعده نزدیک به
۶ ٪ کراتین خالص تر را فراهم می کند.
کراتین سیتریت: این نوع کراتین با فاصله زمانی کمی از کراتین مونو
هایدریت تولید شد. کراتین سیتریت دارای ساختار مولکولی ای متصل به ساختار
مولکولی سیتریک اسید است. به دلیل اینکه سیتریک اسید در تولید انرژری هوازی
در ساختار ماهیچه ای مفید است. این طور به نظر می رسد که کراتین سیتریت
باعث می شود یک ورزشکار با انرژی بیشتری تمرین کند. البته این نظریه هنوز
اثبات نشده است.
کراتین فوسفات: این نوع کراتین یکی دیگر از انواع پیشین کراتین است.
کراتین فسفات دارای ساختار مولکولی متصل به ساختار مولکولی فسفات است. این
اتصال مرحله ای است که به طور طبیعی در سلول های ماهیچه ای اتفاق می افتد.
قبلاً این طور تصور می شد که توسط اتصال کراتین با فسفات نتایج گسترده تری
حاصل می شد. نهایتاً کراتین فسفات با تأثیر کمتری نسبت به کراتین مونو
هیدرات شناخته شده.
کراتین مالات: کراتین مالات نسخه جدیدی از کراتین است. این کراتین به
صورت شیمیایی به مالیک اسید متصل است. اسید مالیک بسیار شبیه سیتریک اسید
عمل می کند و به ماهیچه ها برای تولید انرژی هوازی کمک می کند. تحقیقی
اخیراً درباره ی تأثیر گذاری یا عدم تأثیر این نوع کراتین انجام شده است.
کراتین تارتارات: این نوع کراتین متصل به تارتاریک اسید است. این نوع
کراتین عموماً در قرص ها و کپسول ها و شکلاتها و قرص های جویدنی استفاده می
شود. نسبت به کراتین مونو هیدرات هیچ برتری ندارد.
کراتین منیزیم: این نوع کراتین از لحاظ شیمیایی به منیزیم متصل است.
منیزیم به هضم کراتین کمک می کند و در اصل به کراتین کمک می کند تا در معده
حرکت کند. منیزیم همچنین به مراحل تبدیل کراتین فسفات به ATP کمک می کند.
کراتین منیزیم فقط در حالت متصل به عنوان یک نوع مؤثر کراتین شناخته شده
است. مصرف کراتین و منیزیم با هم توصیه می شود. استفاده از آنها به طور
مکمل های جداگانه، خیلی مؤثر و مفید نیست.
کراتین گلوتامین تارین: این نوع از کراتین از گلوتامین و تارین تشکیل می
شود. به خاطر اینکه هم گلوتامین و هم تارین به عنوان حجم دهنده سلول ها
قلمداد می شوند، امید آن می رود که با اتصال کراتین فواید این دو افزایش
یابد. یکی از فواید جانبی استفاده از تارین این است که باعث افزایش قدرت
آدمی می شود.
کراتین اچ – ام – بی: این نوع کراتین از لحاظ شمیایی به اچ ام بی متصل است.
اساساً خود اچ ام بی ، به بهبود ماهیچه ها و افزایش رشد کمک می کند. این
نوع کراتین برای بدن راحت تر قابل هضم است. کراتین و اچ ام بی در جریان خون
از هم جدا می شوند.این نوع کراتین از انواع جدید کراتین هاست و تحقیقات
کمی برای حمایت از تإثیرات و فواید آن انجام شده است.
کراتین جوشان: چندین سال است که این نوع کراتین در بازار موجود است.کراتین
جوشان عموماً شامل کراتین مونو هیدرات و کراتین سیترت به همراه سیتریک اسید
و بی کربنات می باشد. وقتی کراتین جوشان در آب قرار بگیرد یک فرآیند
شیمیایی اتفاق می افتد که باعث ایجاد نوعی از کراتین می شود که دارای بار
خنثی است. این نوع از کراتین بهتر از کراتین مونو هیدرات از معده عبورمی
کند، همچنین پایداریش در محلول بیشتر از کراتین مونوهیدرات است.
کراتین تیترات: این کراتین که با کراتین تارتارات ( تارتاریک) متفاوت
است شبیه کراتین جوشان عمل می کند. کراتین تیترات هنگامی که با آب مخلوط
شود PH موجود در محلول آب را تغییر می دهد که این کار باعث ایجاد محلولی
پایدار تر می شود که راحت تر هم هضم می شود.
کراتین مایع: این نوع کراتین کاملاً قابل انحلال است و یقیناً راحت تر
هضم می شود. متأسفانه کراتین هنگامی که حل می شود بسیار ناپایدار است. به
همین علت بسیاری از اولین تولیدات کراتین نا موفق بودند.
کراتین های مایع جدید ارتقا یافته و می توانند در حدود یکسال حلال باقی بمانند.
کراتین جویدنی (آدامسی): این کراتین این امکان را ایجاد می کند تا شما
راحت و آرام در هنگام جویدن آزاد سازی کراتین داشته باشید. کراتین که با
گذشت زمان آزاد می شود. این از انواع جدید کراتین است که باعث آزاد سازی
راحت و یکنواخت کراتین می شود. مباحثه بر سر تأثیر گذاری این کراتین بسیار
داغ است.
این کراتین به خاطر ماهیتی که دارد باعث ایجاد تجمع کراتین در خون نمی
شود.برخی معتقدند که میزان مشخصی از حد تجمع برای تأثیر گذاری کراتین لازم
است.
چگونه از کراتین استفاده کنیم تا به بهترین نتایج دست یابیم؟
نگاهی به بارگذاری ( لودینگ ) کراتین در بدن: به طور متوسط بدن انسان
شامل ۱۲۰ گرم کراتین است. ۹۵ ٪ از این کراتین در ماهیچه های اسکلتی ذخیره
شده اند. عموماً ماهیچه می تواند ۳۰ تا ۴۰ گرم از ۱۵۰ تا ۱۶۰ گرم کراتین را
بارگذاری کند. البته حجم ماهیچه ای موجود هم نقش مهمی در این معادله ایفا
می کند.
دو راه ابتدایی برای لودینگ کراتین وجود دارد که از این قرار است:
لودینگ سریع: که شامل خوردن ۲۰ گرم کراتین در ۵ تا ۷ روز می شود و پس از
آن خوردن ۵ تا ۱۰ گرم در هر روز، کراتین به طور معمول در حال حاضر به
میزان ۵ گرم مصرف می شود در آب میوه ی غیر اسیدی و یا با گلوکز.
لودینگ آهسته: لودینگ آهسته یا لودینگ تدریجی یعنی خوردن ۵ تا ۱۰ گرم از کراتین بدون لودینگ سریع آن و ۲۰ گرم در دوره روزانه.
هم لودینگ سریع و هم لودینگ تدریجی هر دو مؤثر هستند. پیشنهاد می شود که از
هر دو روش استفاده کنید و خودتان انتخاب کنید که کدام برایتان بهتر است.
آیا کراتین باید بارگذاری شود؟
هیچ تحقیقی علیه استفاده بلند مدت از کراتین صورت نگرفته هنوز بسیاری از
محققان استفاده چرخشی از کراتین را پیشنهاد می کنند. دوره یا سیکل ۴ هفته
ای خیلی معمول می باشد. دوره های بلند مدت می تواند استفاده شود اما باید
به یک دوره ۳ ماه محدود شود. در ذیل به بررسی چند دوره پر طرفدار می
پردازیم.
دوره ۴ هفته ای
هفته اول:
خوردن کراتین همراه کربوهیدرات ها و کربوهیدرات های با گلاسمیک بالا .
پیشنهاد می شود که کراتین را در وعده های ۵ گرمی همراه آب میوه های غیر
اسیدی مخصوصاً آب انگور مصرف شود. کراتین همچنین می تواند با کربوهیدرات
گلاسین بالای دکستروز استفاده شود.
استفاده از کراتین به این شکل قدرت جذب آن را افزایش می دهد. کربوهیدرات
بالای گلاسمیک بالا مانند دکستروز باعث ایجاد انسولین اسپایک می شود که به
صورت زیادی بالاگیری کراتین را افزایش می دهد. پیشنهاد می شود که برای
دریافت اسپایک انسولین ۷۰ گرم از این کربوهیدرات ها را مصرف کنید.
چه زمانی مکمل های کراتین را مصرف کنیم؟
مدرکی دال بر اینکه چه زمانی از کراتین استفاده و جود ندارد. اما راحت و
منطقی این است که آن را پس از ورزش مصرف کنیم. کراتین با وکسی میز و
پروتئین وی خیلی خوب انباشته می شود.
مدارکی وجود دارد که نشان می دهد که مصرف کراتین با نسبت معینی از کربوهیدرات با پروتئین می تواند جذب کراتین را افزایش دهد.
هنگام لودینگ کراتین بهتر است آن را در زمان های زیر دریافت کنید.
صبح: ۵ گرم با آب انگور.
قبل از ورزش: ۵ گرم کراتین به همراه وکسی میز.
قبل از ورزش: ۵ گرم کراتین با وکسی میز و پروتئین وی.
بعد از ظهر: ۵ گرم کراتین با آب انگور.
جذب کراتین و آب: پیشنهاد می شود که مقادیر بسیار زیادی آب را هنگامی که کراتین را مصرف می کنید بنوشید.
مصرف کراتین باعث می شود که بافت های ماهیچه ای آب بیشتری را در خود نگهدارد. نوشیدن مقدار
نا کافی از آب هنگامی که بدنتان کراتین را حمل می کند می تواند فواید آن را کاهش دهد یا در بعضی موارد باعث کم شدن آب بدن می شود.
انتخاب مکمل کراتین مناسب.
قیمت در مقابل کیفیت.
تمام مکمل های کراتین به صورت یکسان تهیه نمی شوند و همه ی کارخانه های
تولید کننده این مکمل ها هم به طرز برابری تولید نشده اند. هر چه قیمت مکمل
ها کمتر باشد کیفیت آن هم کاهش می یابد. کارخانه داران می توانند هزینه ها
را کاهش دهند با خریدن بسته های مواد خام و استفاده از بسته های نامرغوب و
روش های کنترل کیفیت.
